تجمع زیستی کادمیوم محلول در آب و تاثیر آن بر کیفیت لاشه تاس ماهی استرلیاد (acipenser ruthenus)

در این تحقیق اثرات غلظت­های تحت کشنده کادمیوم محلول در آب بر کیفیت لاشه (میزان رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر) و میزان تجمع آن در بافت­های مختلف آبشش، کلیه، کبد و عضله­ی ماهی استرلیاد مورد سنجش قرار گرفت.  به این منظور 60 قطعه بچه ماهی استرلیاد با میانگین وزن اولیه 45/0±98/39 گرم و طول 65/0±45/22 سانتی­متر در 4 گروه، هر گروه شامل 3 تکرار با 5 قطعه ماهی تقسیم شدند.  ماهیان در گروه­­های صفر (شاهد)، 16، 32 و 64 میکروگرم در لیتر کادمیوم به مدت 21 روز در وضعیت آزمایشگاهی نیمه ثابت قرار گرفتند.  در پایان دوره، کیفیت لاشه کامل (بدون سر و امعا و احشا) و میزان تجمع کادمیوم در بافت­های آبشش، کلیه، کبد و عضله به روش هضم مرطوب با نمونه­برداری از حداقل 3 قطعه ماهی از هر تکرار ارزیابی شد.  نتایج نشان داد که میزان رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر به ترتیب در گستره­ی 81-78، 14-6/12، 5/4-5/3 و 8/3-9/2 درصد وزن خشک و بدون تفاوت معنی­دار بین گروه­های مختلف آزمایشی بود (05/0p>).  با افزایش غلظت کادمیوم، میزان تجمع آن در تمامی بافت­های مورد بررسی به جز عضله به طور معنی­داری افزایش یافت (05/0p).  در مقایسه بین دو گروه شاهد و تیمار مجاورسازی با غلظت 16 میکروگرم در لیتر کادمیوم، تنها افزایش معنی­دار در غلظت کادمیوم در آبشش مشاهده شد (05/0p